sabato 25 febbraio 2012


La  Cjase di Maghe Miute

        Un dì o soi rivât intun paisut,
          suntun puartelut e jere une scrite.
         << Cjase di Maghe Miute, >>
         <<  Se achi tu jentris, indaûr tal timp tu tornis . >>
          Jo curiôs o soi jentrât
          e intune androne scure mi soi cjatât,
          che di frut mi faseve tante pôre.
          Cjaminant sui claps dal pedrât
          intal curtîl o soi rivât,
         al jere plen di fruts e di lusôr,
          denant chel biel incjant, mi soi fermât,
          cul cûr in man mi cjali atôr.
          A man drete a son lis stalis,
          parsore cul fen ben intassât,a son lis tiezis.
          Plui indenant une cabiute,
          dentri cui cuninuts, je une blancje cuninute.
          Sot la linde je une cariole di len, dute carulide,
          cuntune ruede di fier, mieze rusinide,
          plui in  font intal curtîl, doi ledanârs.
          Tun trat si sint une rontade,
          lis rassis e lis gjalinis
          e svoletin scaturidis,
          un mus al salte fûr de stale,
          ronânt al tache a cori, si bute in tiere,
          si zire e si marcole al fâs dut un polvaron,
          al salte e al côr come un matuçut,
          dopo fat il so spetacul si cuiete,
          cuntune ultime rontade, al salude,
          e al torne dentri te sô stale.
          Une vecje si presente su la puarte,
          << Lui cui isal ? >> mi domande.
          Jo varès voie di rispuindi,
          che in chê cjase
          jo ai vivût il biel timp de zoventût,
          ma o resti ingherdeât,
          cence vôs e cence flât.
  

            \\                              




                                       



Nessun commento:

Posta un commento